Ecdâdımız, fethettiği yerlere çiçekleriyle giderdi. Anadolu kapıları 1071'de Türk milletine açılınca lâleye de yurt oldu. Rumeli'ye geçişin çiçeği ise şebbu idi. Şimdiki adıyla şebboy. Evlâd-ı fâtihân, Anadolu'yu hatırlattığı için bu mis kokulu çiçeğe "ana kokusu" da dedi.



Şebbû, gece kokusu demektir. Şebboy akşamları mis gibi koku yayar. Sarı, pembe, mor, turuncu ve beyaz çiçekler açar. Kokusu karanfil kokusuna benzer.
Şebboyun çanak yaprağı az, taç yaprağı çoktur. Ülkemizde çokça yetişir. Nemli toprağı ve serin havayı sever.


Nasıl yetişir?
Her mevsim yetişebilen şebboy, yılın dört zamanında tohumdan üretilir.
Ekim ayında ekilen tohumlar, ilkbaharın ilk aylarında elde açar. Kasım ayında ekilen tohumlar, ilkbahar mevsiminde kendini gösterir. Aralık ayında ekilen tohumlar, ilk çiçeklerini ilkbaharın sonunda verir.. Son olarak temmuz sonunda ekilen tohumlar, sonbahar aylarında açar.